Απόψε παιζει ενα πάρτυ ή ενας θάνατος. ανάλογα που θα πέσει η πρέσα. Της μοίρας φυσικά.
Απόψε το φεγγάρι θα ακούει να μιλάμε για θανατο. απόψε η σελήνη θα ακούει να τρελαινόμαστε για την αγάπη.
Απόψε θα δακρύσουμε. Και θα κλάψουμε για τη κλεμένη ομορφιά. θα θυμηθούμε την θορυβώδη μοναξιά. και θα αναφωνήσουμε “πώς είναι δυνατόν” . Απόψε λέω να μη κοιμηθούμε.
Καυμένη πώς μπόρεσες? και θα θυμηθούμε όλες και όλους που μπορέσανε. Θα σκεφτούμε το άδικο. Όχι το δικό μας. αλλά το άλλο, το αφάνταστο.
Poor Mary
P