Δε θα ζητήσουνε ψωμί και ελιά
παρά μονάχα τα Ηλύσια Πεδία.
Μετά είναι που θα ανάψουνε
με της δάφνης τη θυμησιά.
Ύστερα θα λιποψυχήσουνε
με την υποψία του έπειτα.
Ατάραχοι ποτέ ξανά
σε τούτη εδώ την πλάση.
Αστραφτεροί μον’ και άραχνοι.
Θές να αναμετρηθείς
με πεπρωμένο ή μ’άνθρωπο?
διάλεξε,
διάλεξε,
διάλεξε
και μη συλλογιστείς καμιά φορά
ότι εσύ δε θα διαλέξεις,
γιατί τότες ο άνεμος
θα ‘θε να σε ξεχάσει.
Και δίχως άνεμο που πάς?
Πόσο κουπί θα τράβαγες
να μη γναντεύεις πέλαγο?
