Lese Majeste

Ο μελαγχολικός ερωτισμός της ταινίας είναι τόσο διάχυτος που ξεφεύγει από το  ίδιο του το μέσο. Αργά και υπογείως σαν μέθη, εξέρχεται της οθόνης και έρχεται και σε βρίσκει εκεί ακριβώς  που δεν φαντάζεσαι οτί μπορεί. Δεν ξεφεύγεις, βυθίζεσαι διαρκώς μέσα του που σχεδόν σε αρρωσταίνει, δεν έχει λύτρωση, απαιτεί την πλήρη παράδοση σου. Οι χαρακτήρες είναι άκρως γοητευτικοί, όμορφοι, η πλοκή συναρπαστική όπως και η σκηνογραφία, όλη η ταινία χαρακτηρίζεται από έναν ρεαλισμό που εντείνει στην απόλαυση της. Ο χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας ψυχρός και αυστηρός, φλερτάρει σταδιακά με τα όρια του ψυχωτικού, το ανέκφραστο παρουσιαστικό αλλά και ένα πάθος που προσπαθεί να συγκρατηθεί, να δωθεί σε μικρές δόσεις μέσα από προσχημάτα, στιγμές που προσπαθούν να μείνουν μυστικές, προδίδονται στον θεατή, αναγκάζοντάς τον να μην θέλει να πάψει να αμφιταλαντεύεται στο ρόλο μια του θύτη και μια του θύματος. Η καλύτερη ταινία αυτής της θεματολογίας που παρακολούθησα τελευταία.